Ο όρος “Σπλαχνική” αναφέρεται στα εσωτερικά όργανα του σώματος (σπλάχνα), όπως είναι το συκώτι, τα νεφρά, το λεπτό, το παχύ έντερο κ.α. Η σπλαχνική κινητοποίηση είναι μια ήπια, δια των χειρών μέθοδος θεραπείας, που ενισχύει/βοηθά τη δυνατότητα του σώματος να απεμπλακεί από περιορισμούς (π.χ. ινώδης συμφύσεις) αλλά και από τις επιπτώσεις ανθυγιεινών συνηθειών (ελλιπής διατροφή, κατάχρηση ουσιών, αϋπνία, άγχος και άλλα) που προκαλούν πόνο και δυσλειτουργία. Η Σπλαχνική Κινητοποίηση δεν εστιάζει αποκλειστικά και μόνο στη περιοχή του πόνου ή της δυσλειτουργίας, αλλά αξιολογεί συνολικά το σώμα αναζητώντας τη πηγή του προβλήματος.
Ο Οστεοπαθητικός ανιχνεύει διαφοροποιημένες ή μειωμένες κινήσεις στα σπλάχνα, καθώς και μεταβολές περιοριστικού τύπου σε ολόκληρο το σώμα, για να εφαρμόσει στη συνέχεια τεχνικές σπλαχνικής κινητοποίησης. Η Σπλαχνική κινητοποίηση αποκαθιστά τη δυνατότητα του σώματος να προσαρμόζεται και να αυτορρυθμίζεται (ομοιόσταση), δηλαδή ενισχύει τον μηχανισμό αντίδρασης του σώματος σε κάθε μεταβαλλόμενο συνδυασμό βιοχημικών, βιομηχανικών και ψυχοκοινωνικών επιβαρυντικών παραγόντων, οι οποίοι συνεχώς προβάλλουν απαιτήσεις που περιγράφουμε κατά περίπτωση ως “βάρος”, “πίεση” ή “άγχος”. Από τη διάρκεια και την ένταση αυτών των επιβαρυντικών παραγόντων, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό η υγεία και η φυσιολογική λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού.
Τα όργανα σχηματίζουν σπλαχνικές αρθρώσεις με άλλα όργανα ή με τμήματα του κινητικού συστήματος, π.χ. με το διάφραγμα. Όπως συμβαίνει με τις αρθρώσεις του κινητικού συστήματος, οι δομές που συμμετέχουν σε μια άρθρωση κινούνται μεταξύ τους σε σταθερές κατευθύνσεις και έχουν κάποιο εύρος κίνησης. Ομοίως, τα όργανα περιβάλλονται από ένα στρώμα συνδετικού ιστού οπου ανάλογα με το που βρίσκεται στο σώμα έχει ονομασίες όπως, περιτόναιο, υπεζωκότας, ενδοκάρδιο το οποίο επιτρέπει την ομαλή κίνηση τους. Τα όργανα είναι στερεωμένα μεταξύ τους και με το κινητικό σύστημα μέσο συνδετικού ιστού που επιτρέπουν και περιορίζουν το εύρος και τη κατεύθυνση της κίνησης τους. Αν τα αναγνωρίσουμε ως μέρος της μηχανικής του σώματος και λάβουμε υπόψη τις ανατομικές τους συνδέσεις, τότε μπορούμε να αντιληφθούμε πως η διαφοροποίηση των κινήσεων ενός οργάνου έχει επίπτωση στα υπόλοιπα τμήματα του σώματος και αντιστρόφως. Εν κατακλείδι όπως εμφανίζεται μια μυϊκή ανισορροπία σε ένα μυοσκελετικό σύστημα (κινητικό σύστημα) έτσι μπορεί να προκληθεί και μια δυσλειτουργία στο σύστημα οργάνων και των συνδετικών δομών που το περιβάλλουν.
Οι περισσότεροι είμαστε εξοικειωμένοι με την αντίληψη ότι όταν υπάρχει σπονδυλική δυσλειτουργία μπορεί να προκαλέσει δυσλειτουργία οργάνων, καθώς τροποποιείται η μεταφορά των νευρικών εντολών από τα νεύρα στα όργανα. Στην πραγματικότητα όμως αυτός ο δρόμος είναι διπλής κατεύθυνσης, δηλαδή προβλήματα στα όργανα έχουν το ίδιο έντονο αντίκτυπο στη σπονδυλική στήλη. Όλα τα εσωτερικά όργανα είναι περισσότερο ή λιγότερο άμεσα συνδεδεμένα με τη σπονδυλική στήλη μέσω των υποστηρικτικών μεμβρανών.
Τάση στις υποστηρικτικές μεμβράνες των οργάνων θα οδηγήσει τη σπονδυλική στήλη έξω από την ευθυγράμμιση της, οπότε θα απαιτηθεί μυϊκή προσαρμογή ως αντιστάθμισμα. Αυτό ισχύει μέχρι να εξαντληθεί η προσαρμοστική ικανότητα του μυοσκελετικού συστήματος, οπότε το πρόβλημα γίνεται αντιληπτό εμφανίζοντας πόνο, δυσκαμψία, βάρος και άλλα συμπτώματα όχι όμως στην αρχική περιοχή της δυσλειτουργίας (στο όργανο), αλλά στη περιοχή που αντιστοιχεί στη προσαρμογή του μυοσκελετικού συστήματος. Με την σπλαχνική κινητοποίηση ο θεραπευτής ενεργοποιεί την ιδιοδεκτικότητα του οργανισμού και τη δυνατότητα του σώματος να αυτορυθμιστεί (ομοιόσταση), για να αποκαταστήσει τη βιομηχανική ισορροπία τόσο του μυοσκελετικού και σπλαχνικού συστήματος όσο και των υπόλοιπων συστημάτων του σώματος.
Που βοηθάει:
- Δυσκαταποσία
- Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση
- Σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου
- Έλκος στομάχου
- Δυσκοιλιότητα
- Πυελικός πόνος
- Προβλήματα πέψης
- Μειωμένη αναπνοή
- Οσφυαλγία
- Ισχιαλγία
- Αυχεναλγία
- Πονοκέφαλος
- Ημικρανία